SPANJE: Woensdag 26 oktober 2016 langs Pico d’Europ naar NAVIA 1.754 km

We volgen een tijdje de weg langs de Cantabrische  kust. En rijden dan de bergen in. We rijden langs PICOS DE EUROPA  en houden even halt in het hoog gelegen CANGAS DE ONIS.  Hier in de bergen schijnt de zon volop en is het 23°. We vragen aan een inwoonster of het normaal is dat het deze periode van het jaar nog zo warm en zonnig is. Neen, antwoordt ze onmiddellijk, dit is het gevolg van de klimaatsverandering, normaal is het kouder en regent het.

NAVIA is het dorp aan de zee waar we enkele dagen verblijven.

Het Santiago de Compostela wandelpad loopt dwars door het dorp, we horen deze moedige stappers Noors, of is het Zweeds praten, ze komen van ver  hun einddoel is nog een 200 tal km.

Wij houden het bij een dagelijkse wandeling van een 5 a 10 km en volgen het mooi aangelegd wandelpad langs de kust.

SPANJE: Maandag 24 oktober 2016, LIEGIANES, Cantabrië, 1445 km

We vertrekken richting LIEGIANES. Onze rijweg bestaat grotendeels  uit klimmen, dalen, bochten naar links en bochten naar rechts, van afwisseling gesproken.

Het landschap wordt grotendeels versierd door vele variëteiten aan bomen waaronder  verschillende soorten dennen en  loofbomen zoals eucalyptus, kastanjebomen, plantanen, dadelbomen en nog vele andere. Het landschap kleurt groen, de herfst holt hier nog wat achterop.

Dit bomenlandschap wordt afgewisseld met hier en daar een witte boerderij die omringd is met weilanden waarop het vee staat te grazen meestal koeien en schapen. Het gelijkt hier op een Oostenrijks landschap. Af en toe zien we de zee.

Liégianes is nog een oud dorpje met een rivier en een Romaanse brug, we genieten van de rust en het mooie weer, vandaag tot 27° gehad.

SPANJE: Zaterdag 22 oktober 2016, LEKEITIO, Spanje, Baskenland, 1259km , (n43.35849 w2.50743.)

We volgen de kust tot het iets verder gelegen LEKEITIO waar onze overnachtingsplaats is.

Bij het ontwaken begint het plots te regenen onze eerste regen  nadat we ons land verlaten hebben, na een uurtje is het over en kleurt de lucht mooi blauw met witte wolkjes en wandelen we naar het, zo’n 500 meter verder gelegen dorp.

Ik heb zo de indruk dat de Spanjaarden als ze niet moeten werken, eten of slapen dat ze dan veel te vertellen hebben.

Op deze zondag is het stadje boordevol met wandelende, zittende, staande mensen en spelende kinderen.

We hebben door minstens 10 straten en enkele pleintjes gewandeld , iedereen lijkt hier op straat te zijn.

En plots eens het 15 uur is zijn alle straten ontvolkt op minder dan 15 minuten tijd, is het hier muisstil, en dat tot ongeveer 19uur dan zijn ze er weer met zijn allen, net de overbevolkte winkelwandelstraat Meir in Antwerpen, maar hier met veel meer geluiden die best te vergelijken zijn met een voetbalstadium vol supporters.
Deze mannen en vrouwen met hun heldere, scherpe stemmen geven  de indruk dat ze met zijn allen aan het roepen zijn en dat belet ons in een café waar ze WIFI hebben van met iemand te skypen, want zit er weinig volk in een café dan staat de TV weer op en dat is al even luidruchtig.
Het is in heel Spanje een gekwetter van je welste de mensen zoeken elkaar op en hebben elkaar zo te horen heel veel te vertellen, wat een samenhorigheidsgevoel hebben deze mensen, om jaloers op te zijn.

Dit kustdorpje, een bezoek waard behoort tot de Baskische provincie en die hebben zo hun eigen taaltje wat soms voor problemen zorgt.

De W.C. (toilet) heet hier komunak,  moeilijk te vinden als ge dringend moet.

In het dialect van de streek waar ik vandaan kom noemt men de W.C. al eens gemak, dat lijkt er een klein beetje op dacht ik bij mezelf en zo kwam ik toch nog op tijd waar ik moest zijn.

Eens 21 uur gaan we terug naar ons home en wachten niet tot de Spanjaarden gaan slapen, want na het dutje dat ze waarschijnlijk deze namiddag gedaan hebben kunnen ze gerust nog tot een stuk  in de nacht blijven verder babbelen.