Voor we huiswaarts keren brengen we nog een bezoek aan LONGRA, een klein dorpje in de omgeving van het stadje TOMAR en 130 km boven LISSABON gelegen.
We treffen er een kranige, krom gewerkte 84 jarige vrouw
aan, ze heeft haar hele leven lang groenten geteeld en verkocht, we zien ze
werken op haar proper onderhouden
percelen waar ze nog steeds groenten kweekt.
De percelen zijn gelegen naast natuurlijke waterbronnen,
ze
heeft haar eigen bevloeiingssysteem gemaakt, zo kan ze de bevloeiing van het ene veld onderbreken door
een aarden dam te maken en het veld daarnaast bevloeien door de aarden dam van dat perceel weg te schoffelen, wat ze hier momenteel aan
het doen is.
Nadien brengt ze nog het onkruid naar haar kruiwagen
en doet
haar handwas aan de wasbak van de waterbron voor ze naar huis gaat.
Ze doet ons denken aan onze tuin in België, waar we
stillekesaan naar toe verlangen en bij het zien van het botten van de bomen en de
bloemen die nu eind maart de kop op steken krijgen we heimwee naar ons eigen
moestuintje en de bloemen die zich in
België ook aan het tevoorschijn toveren zijn, alsook het gezang van de Belgische vogels in deze
lentetijd.
Doorheen de rustige boerennatuur van de provincie Alentejo beginnen we aan onze route richting huiswaarts
We verlaten PORTUGAL via het middeleeuws vestingdorp MARVAO dat als een arendsnest in de nabijheid van de Spaanse grens ligt, die het vroeger bewaakte.
Wanneer we de Portugese grens overgestoken zijn? bieden de Spaanse wegen ons uitzicht op uitgestrekte heuvelachtige afwisselende landschappen
met groene valleien en ongerepte rivieren.
Dichter naar de Pyreneeën
toe zien we een heel ander landschap van indrukwekkende bergketens
In een klein dorpje in Frankrijk geraken we niet uitgepraat over hoe mooi alles toch is, en zeker daar waar de mens de natuur nog niet heeft veranderd.
