PORTUGAL: VILA NOVA DE SERVEIRO

We verblijven enkele dagen in VILA NOVA DE CERVEIRO, gelegen aan de Minho rivier die de grens met Spanje vormt en waar we vorig jaar ook enkele dagen verbleven hebben. De foto’s die ik genomen heb van dit kunstenaars dorp kun je op datum 3-11-2016 terugvinden.

Wanneer er weersveranderingen in de lucht hangen rijden we verder in zuidelijke richting.
Als we de volgende dag op de camping van AGUADA DE BAIXO wakker worden regent het en dat is voor de hele dag voorzien.We zetten onze reis verder.
In een plaatselijk café waar we even halt houden worden we begroet door de aanwezigen met “Bom dia” op een opgewekte toon bij deze regendag. “Quero mais chuva” (ik wil meer regen) zegt een man. Dat is een zin die wij bij regenweer in België nooit gebruiken. De vrolijkheid is van hun gezicht te lezen.Gelijk hebben ze want de laatste jaren valt er minder regen. In de krant las ik deze week, dat het een goed idee zou zijn van de kurkeiken van het zuiden waar ze lijden onder te weinig regenwater, naar het noorden te verplaatsen.
Voor één dag mag het voor ons, sinds we Spanje zijn binnengekomen hebben we nog geen regen gezien.
Wij voelen met ze mee en stappen in onze camper en genieten van deze rit in de bergen.
We volgen de kleine wegen langs LORVAO, CONDEIXA en TORRES DE MONDEGA, 
Ons tempo is traag in deze haarspelbochten want achter iedere hoek kan een wild zwijn of ander dier te voorschijn komen en de afgronden zijn diep.

Het blijft maar regenen en we besluiten van maar ineens verder te rijden en zo komen we een week vroeger dan gepland in TOMAR, onze eindbestemming voor dit verlof aan, voor we terug huiswaarts keren.

SPANJE: NOYA onze laatste Spaanse verblijfplaats voor de Portugese grens

Van NAVIA naar NOYA 

Via internet lezen we in de Gazet van Antwerpen, dat er deze morgen in België zo’n 400km file was.Ik ben een beetje verlegen dat wij hier zoveel plaats hebben op de autostrade.
We rijden bijna helemaal alleen, zalig.
Geen enkele auto heeft problemen om een andere voorbij te steken, plaats genoeg, wij hebben al 100 km gereden zonder één keer van snelheid te moeten veranderen het is hier cruise controle instellen op de gewenste snelheid en rijden maar.

Noya, een oud stadje, in een baai gelegen met een schattig gotisch kerkje San Martiño, uit de 15de  eeuw.

We verblijven er 4 dagen en hebben vanuit onze staanplaats zicht op de baai, een inham van de zee, die voor het grootste gedeelte door hoge heuvels is omringd.

We zien  rechts en links van ons een wandel boulevard die de plaatselijke bevolking dagelijks gebruikt om hun conditie te trainen door over en weer te wandelen aan een hoog tempo of te joggen.

Wat ons van NOYA vooral zal bijblijven is de spontane vriendelijkheid van de café bazinnen, eentje begon onmiddellijk uit te leggen wat er aan deze Noord-west kust allemaal te zien is. 

Ze neemt haar smartphone en wijst op google maps aan waar deze interessante plaatsen te vinden zijn, hoe we er naartoe moeten rijden, hoeveel bruggen we over moeten herhaalt ze wel vier keer. Nadat ze verschillende plaatsen heeft aangewezen schrijft ze het netjes voor ons op. MUROS - LOUROS - LIRA - EZARO (cascade) - CARNOTA - HORREO - CARNOTA - CEE - FINISTERRE - MUXIA - CAMARINAS.
Een ander café bazin die vloeiend Frans spreekt, begon spontaan een hele uitleg te doen.
We worden in Noya nog goed bediend ook, bij al wat we drinken, geven ze een gul gevuld bordje met tapa’s, zoals; choros of een kleine belegde sandwich of 2 stukjes cake per persoon of een schoteltje met een warme aardappel een beetje groene kool en kleine stukjes vlees.
Ook kunnen we hier dagelijkst genieten van vers geperst fruitsap. In het warenhuis Mercadona op 2 minuten van onze camperplaats gelegen zien we aan de fruitafdeling een automatische fruitperser staan met daarnaast lege plastieke flessen van 1 liter en ½ liter die je zelf kan vullen door een fles onder de automaat te plaatsen, en op een top te drukken zodat de appelsienen beginnen te rollen en het geperst sap in onze fles komt. Heerlijk alle dagen vers fruitsap.

SPANJE: NAVIA

We rijden naar het 39 km verder gelegen NAVIA

De temperatuur wijst langs de rechterkant bij de apotheek, in de schaduw 14 graden aan en langs de linkerkant van de zelfde straat hangt de temperatuurmeter in de zon en wijst 21° aan. We zijn tevreden, we zitten in het noorden van Spanje, er is geen wind en alle dagen volle zon tot nu toe.

In Navia is een lang wandelpad, we volgen het langs de rivier

die in de zee uitmond, waar we van haar schouwspel genieten.

We volgen het wandelpad verder door een mooi natuurgebied

Op de terugweg willen we wel eens weten hoeveel km we gewandeld hebben.

Ludo poseert om de afstand vast te leggen. Ik zeg tegen hem, amaai al 2000 km, och gij, maar 2.000 meters antwoord Ludo. 

SPANJE: CUDILLERO

CUDILLERO de kleurenpracht van dit havendorpje tegen een bergwand gelegen wekt een soort optimisme in mij op. 

Ik voel me heel ontspannen en word betoverd door de kleuren van de huizen en de boten

en de zon geeft nog een extra glans om het geheel af te ronden.

Ik vraag me af is het dorp geen weerspiegeling van de mensen die het ooit zo mooi maakte, dat waren zeker geen melancholische mensen.

Ik moet terugdenken aan de frisse kleuren in de schilderijen van  enkele gekende expressionisten.
Met een multifunctionele paraplu beschermen deze mensen zich nu niet tegen de regen maar wel tegen de zon.

We zien de kleurrijke vissersboten die tijdens hun dagelijkse rustpose liggen te zonnen 

en de meeuwen die  zich in een strategische positie zetten wachten op de binnenvarende boten om zo op een gemakkelijke manier hun buikje te vullen.

Welke vis hier te drogen hangt weten wij niet, vermits hij aan een stok hangt noemen we hem maar stokvis.