PORTUGAL: TOMAR, NAZARE en dan terug naar ons vaderland

TOMAR voor ons jaarlijks de ‘place to be’ waar altijd wel iets te doen is.

waar het ook genieten is van niets te doen.

In TOMAR zien we uithangborden over een algemene staking.

In Portugal is het minimum loon in 2017 maar 557euro bruto per maand. 

Begrijpen wie begrijpen kan, want.

Een auto is een stuk duurder dan in België. Naft, diezel, stookolie is duurder dan bij ons.

Elektrische toestellen hebben dezelfde prijs of zijn soms iets duurder dan bij ons.  

Alleen:  groenten, fruit, een café of restaurant bezoek  is er goedkoper  dan in België. 

De regering zegt dat ze het minimum loon niet kunnen verhogen omdat deze toename zou leiden tot werkloosheid. 

Volgens een linkse partij laat de werkgelegenheidsgegevens het tegenovergestelde zien: er was een stijging van 5% van het minimum loon in 2016 en er werden terzelfdertijd 86.000 nieuwe banen gecreëerd en het aantal werklozen werd met 70.000 verminderd. Het toeval wil dat de 5% verhoging ook gelijktijdig was met een stijging van de uitvoer van 6,6%.

Niets van dit alles is bijzonder verrassend en zou zelfs normaal zijn als het niet aanstootgevend zou zijn, 557 euro per maand is niet veel, het is te weinig. Portugal heeft een ernstig probleem van armoede.
De armoede is een verschijnsel met vele dimensies, het is een feit dat het in de eerste plaats voorkomt uit de ongelijkheid van de inkomensverdeling.

Portugal is een van de landen met de hoogste ongelijke beloning in Europa: managers hebben een salaris van een miljoen dollar, vergelijkbaar met dat van rijkere landen, maar werknemers verdienen lonen die hen veroordelen tot ellende. Het is deze onaanvaardbare ongelijkheid, die gebaseerd is op de devaluatie van de arbeid, wat betekent dat ze  nog steeds een armoederisicopercentage van ongeveer 10% hebben. Dat wil zeggen, één op de tien werknemers, zelfs als ze een baan hebben, verdient een salaris zo laag dat ze niet van de armoedegrens kunnen komen. Als dit geen overtreding is, wat dan? Aldus José Joeiro, leider van het linkse blok en socioloog.

Voor we op 12 december  terug naar ons vaderland keren brengen nog een tweedaags bezoek aan NAZARE, een typisch vissersdorp met uitstekende visrestaurants. 

een dorp waar de vissersvrouwen vroeger 7 rokken boven elkaar droegen en de meeste oudere vissersvrouwen nog steeds deze rokjes dragen. 

In deze ajulejos is de geschiedenis vastgelegd zoals wij het in de jaren zeventig nog hebben mogen beleven

En dan is het tijd om Kerst en Nieuwjaar in België met familie en vrienden te gaan vieren.

Wanneer we op 4 januari iedereen het beste voor het nieuwe jaar hebben toegewenst keren we terug naar Portugal.

.