PORTUGAL - SPANJE; Porto Covo, de provincie Alentejo in Portugal en het Spaanse Vilaricos

Bij het verlaten van de toeristische provincie ALGARVE in PORTUGAL, denken we terug aan het begin van de jaren zeventig toen we voor het eerst naar deze provincie kwamen.
De provincie ALGARVE was toen een dunbevolkt gebied, zonder veel toeristische accommodatie, er waren nog geen grootwarenhuizen, in de restaurants, die nog leefde van de eigen bevolking, had men nog nooit van mayonaise gehoord, er was enkel olie en azijn om uw sla mee te versieren, we hebben het nog fris in ons geheugen en zien het met rasse schreden veranderen.
Op vele plaatsen maar gelukkig nog ver  buiten de dorpskernen zijn nu overal meters hoge vakantiebuildings uit de grond gerezen, die in deze winterperiode voor een groot deel leeg staan.
Het is nog niet zo erg in vergelijking met het stadje VILLARICOS in SPANJE waar, zonder schaamte, projectontwikkelaars het dorpscentrum niet sparen en appartementsblokken vlak voor de neus van de plaatselijke bevolking, die in een halve cirkel rond de baai wonen, willen neerzetten en waar de bevolking nu al hun mogelijkheden aanwenden om dit te verhinderen.

'we hebben de buurt al één maal gered, we zullen het nog eens doen'

 'VILLARICOS is van het heel dorp'

'bescherming voor de buurt'

   'we hebben de buurt al één keer gered, we hebben geleerd van de fouten'

' stop de constructie  -  al één keer gewonnen'

'de buurt is niet te koop'

'volg ons verhaal op facebook 'salvemos baria' '

'-geen baksteen +wel cultuur, we houden van onze buur't

We rijden verder, naar de huidige dunbevolktste provincie van PORTUGAL, de provincie ALENTEJO,  waar in tegenstelling tot de provincie ALGARVE, de laatste jaren niet veel veranderd is.
De kuststreek, met zijn kliffen en kleine baaien, van deze provincie is nog voor een groot deel beschermd natuurgebied.
Hiermee voorkomt de Portugese overheid dat deze prachtige kust hetzelfde lot zou ondergaan als de provincie ALGARVE. En zo  krijgen projectontwikkelaars in deze provincie geen kans zodat het eigen karakter van deze kuststreek al jaren hetzelfde is gebleven.

De provincie ALENTEJO doet ons nog denken aan de dorpjes in België uit onze kindertijd nu meer dan 60 jaar geleden toen elk gezin nog geen auto had, omdat vele mensen kleine zelfstandige waren en hun brood thuis konden verdienen; als smid, kleermaker, schrijnwerker, landbouwer enz.. Zij die  buitenshuis werkte namen de fiets, de bromfiets, de bus, of de trein. Van het ene dorp naar het andere zagen we in ons land boerderijen en bossen, er was weinig autoverkeer, geen rode lichten of ronde punten. Een toestand die we nu in ons overbevolkt geïndustrialiseerde landje waar iedereen die 18 jaar is een auto bezit ook niet meer kunnen naar terug keren. Hier in de PORTUGESE provincie ALENTEJO zien we dat nog wel.
We rijden naar PORTO COVO een dorpje aan deze schilderachtige westkust, waar hoogbouw niet toegelaten is, waar je over de rijweg kunt wandelen zonder dat er een auto in de buurt is, waar men niet verplicht is met een garage te bouwen, waar eind februari de lente al aanwezig is, deze hele omgeving straalt rust en ontspanning uit.

 

Aan de schoolpoort ziin op vrijdag wanneer het carnaval weekend begint de kinderen allemaal verkleed als ‘sandwichman’ reclame maken voor vis, het altijd aanwezig thema in de kuststreek van PORTUGAL

In het weekend zijn de mensen graag onder elkaar,  ze komen buiten en genieten van elkaars  gezelschap terwijl ze een terrasje doen.

PORTO COVO waar we tien dagen genieten van al wat er reilt en zeilt.