SPANJE: BENAGALBON

 Rincon 30 januari 2016
We hebben al dikwijls tegen elkaar gezegd. We staan hier aan de kust, het is winter en toch zien we de gemeentes om de haverklap hun sproei installaties openzetten. Waar maar iets of wat  beplanting staat wordt er gesproeid.

We liggen juist in bed, het is rond 22.00 uur en de hemelsluizen gaan open, met alles er op en er aan, regen, donder, bliksem, tot na 24.00 uur is het klank en lichtspel boven onze mobilhome.

Wanneer we ’s morgens wakker worden is alles voorbij. De zon verwelkomt ons en ze is weer heer en meester van het luchtruim, zelf de wind laat zich niet voelen. Het wordt een hele aangename dag, onze pul laten we in de mobilhome.

In het toeristenbureau hebben we gisteren een folder gekregen over “FIESTAS DE BENAGALBON”. Het jaarlijks terugkomende feest van de patroonheilige van de parochie BENAGALBON, dit feest duurt vier dagen en begint alle dagen om 10 uur ’s morgens en duurt tot na middernacht. Alle dagen is er een ander programma. We zijn nieuwsgierig en rijden er tegen 10 uur naartoe.

Benagalbon is gelegen in de bergen op  5 km van Rinçon, het is zeer mooi dorp, nog niet door de toeristen gekend.

Alle voorgevels en terrassen staan vol bloemen, niet te geloven hoe deze mensen hun huizen mooi maken, zelfs de brievenbussen krijgen een bloempot op hun hoofd.

’s Morgens om 10 uur om de opening van het feest aan te kondigen trekt de fanfare door alle straten van het dorpje. De inwoners komen buiten gekleed of nog in hun peignoir op hun terras een kijkje nemen. Sommige oudere koppels beginnen spontaan op hun terrasje te dansen op de muziek, de fanfare houdt halt en spelen hun muziekstuk verder uit. Nadien wordt er door iedereen in de handen geklapt en zo gaan ze weer verder van terras tot terras.

De kermisattracties tijdens deze feesten zijn een beetje anders dan bij ons.

Zo zijn er de plastieken buisvormige stieren waar ge wel met tien jongeren achter elkaar kunt op zitten. De buis beweegt naar links en rechts naar boven en onder tot er enkele  afvallen, dan beweegt  de stier bijna niet meer, als alle jongeren  er terug opzitten beginnen de stierbewegingen weer op nieuw, tot groot jolijt van de jeugd.

Er is ook een grote zwier in de vorm van een boot waar jongeren zich op de golven van de zee wanen.

Rond 12 uur zijn er in de grote tent, van meer dan 100 zitplaatsen, Flamenco optredens, elke generatie komt aan bod.

Eerst de allerkleinste, ik schat van 5 tot 7 jaar, nadien deze  tot  11 jaar en dan tot een jaar of 18 schat ik.

Heel mooi  zijn deze kinderen uitgedorst met hun Flamenco kleren, strikken in hun haar, rode lipjes en een  klein hakje onder hun schoenen.

De zaal zit vol toeschouwers en er staan nog vele recht.

Na iets gegeten te hebben rijden we weer nog nagenietend terug naar Rinçon.

SPANJE: Bezoek mooie dorpjes

Gisteren zijn we in Rinçon gebleven, wat gewandeld, eten gemaakt, zo onze dagelijkse bezigheden.

’s Morgens toen we tussen 9 en 10 uur een tas koffie gingen drinken en onze mails bekijken in een café met terras, vergelijkbaar met de grootte van café Het pleintje in Heist op den Berg.

In het café waren zo’n 35 klanten en op het overdekt terras een 40 tal,  allemaal tussen de 60 en 7O jaar die er kwamen ontbijten .

Ik vergelijk het een beetje met Belgen van deze generatie die met leeftijdsgenoten in café of taverne zitten te genieten van hun pensioen alleen het uur en de drank verschillen.

Het is in België eerder in de namiddag of avond dat deze leeftijdsgenoten op café of taverne gaan en ze zitten dan meestal van één van de straffe Belgische bieren te genieten.

Vandaag zijn we na aanraden van Daan en Christine naar VINUELA, een mooi dorpje in de bergen op een 40 tal km hier vandaan gereden.

Voor we aan het dorpje waren passeren we nog een groot meer, heel mooi gelegen tussen de bergen. Het dorp is heel pittoresk u kunt er ook blijven overnachten op een parking rechts voor ge het dorp links inrijdt.

Maar Ludo vond het  maar niets om te blijven overnachten, alhoewel de parking heel goed was maar er moest in het dorpje een café geweest zijn en op het eerste zicht was er geen te zien.

Rond 12 uur verder gereden naar FRIGILIANA, volgens onze boek over Zuid-Spanje het mooiste dorp hier in het zuiden. Helemaal tegen de rotsen aangebouwde witte huisjes, vele bloemen aan de huizen, mooi geplaveide straatstenen en een volmaakt geheel van steile straatjes. Veel toeristen ook, die zoals wij ook de boekjes over de streek hebben gelezen.

Deze 2 authentieke dorpjes zijn in de SIERRA DE TEJEDA gelegen.

We besluiten ook in NERJA dat op onze terugweg ligt te stoppen, het binnenstadje is nog mooi, maar met winkelwandelstraten, de kust is een toeristenoord met vele grote hotels, niets voor ons.

We nemen foto’s van BALCON D’EUROPE, een met marmer geplaveide promenade. De plek  dankt zijn naam aan Alfonso XII, die Nerja  in 1885 bezocht nadat de plaats getroffen was door een verwoestende aardbeving. Volgens deze koning leek de locatie op een balkon vanwaar Europa op niets anders uitkeek dan de Middellandse Zee, met Afrika ergens aan de horizon.

Er is ook een grote wandelboulevard, ik denk dat ik vandaag wel 10km gewandeld heb.

Rond 18.30uur zijn we terug in Rinçon.

SPANJE; bij Guy op bezoek

We worden helemaal in onze jeugd jaren terug gebracht wanneer we deze middag in een restaurant paella aan het eten zijn.

Op de TV zien we muziekoptredens uit de jaren zeventig.

We zien de debuutjaren van de Beatles, Abba, Rollings Stones, Tina Turner en nog vele anderen.

Hun jong publiek, waren de eerste mannelijke generatie die hun haren lieten groeien.

Ze buigen hun krullenbol naar voor en naar beneden en lieten zo met volle kracht hun hoofd van boven naar beneden draaien als een tol op het ritme van de muziek,  de hele festivalweide met op en neer draaiende hoofden, echt crazy.

Ik moet ineens terugdenken aan ons afscheidt gisteren avond van de crazy boys, Andreas en Guy.

We werden bij Guy uitgenodigd voor ons laatste samenzijn. Andreas en Guy vertelden uit hun jeugd in de jaren 70, wat ze allemaal durfden en deden.

 Het moet ook crazy geweest zijn.

We hebben oneindig veel gelachen, het was een onvergetelijke avond.

Wanneer we deze morgen rond half negen ontwaakte is Guy al richting België en Andreas richting Portugal vertrokken.

Vanaf deze week wordt de camperplaats, die hier al verschillende jaren is gesloten, omdat ze er een zwemdok gaan bouwen.

Wijzelf blijven nog in Rinçon de la Victoria omdat ze hier het beste weer voorspellen en gaan op een camperplaats iets hogerop staan.

’s Avond stopt er een moto voor onze camper, we denken in eerste instantie aan jonge lui maar het zijn onze leeftijdsgenoten Daan en Christine uit Brugge die hier een huisje hebben. We spelen Rummikub tot het donker is.

SPANJE: RINCON DE LA VICTORIA

Bij het eerste daglicht kijkt de zon ons al stralend aan het is prachtig zomerweer en de zee lijkt veel blauwer dan in België. We kamperen al een week aan de kust van Rinçon de la Victoria. Het is hier geen weer om binnen te blijven, we genieten van een terrasje in taverne “Las Flores” met zicht op zee waar we kunnen internetten. Ze hebben er ook een voortreffelijke menu voor maar 9 euro.

Onze wandelingen worden steeds langer, zo hebben we gisteren om en bij de 10 km langs de kust gewandeld, geen auto die hier mag komen, heerlijk.

In het weekend zakken de bergbewoners af naar de kust, alle restaurants zitten dan vol met de plaatselijke bevolking, en de brede wandelboulevard langs de kust moet niet onderdoen voor de drukte van een overbevolkte marktdag bij goed weer in Heist op den Berg. Het is hier dan een gekwetter van al die Spanjaarden waar we geen nota van verstaan, we passeren geen mens die zwijgend naast zijn medemens gaat.

Intussen zijn we al goed ingeburgerd bij de andere overwinteraars op onze camperplaats. Vooral de camperbewoners die geen schotelantennen op hun dak staan hebben en hun dag vullen met andere dingen dan voor de camper te zitten en T V te kijken.

Gisterenavond werden we bij Guy Celis,  in de camper uitgenodigd om ’s avonds thee te komen drinken. De “3 generations” die hij in Tarifa ontmoet had  en waarmee hij Nieuwjaar heeft gevierd, waren voor 2 dagen naar hier gekomen en ook uitgenodigd. De “3 generations”  bestaat uit een 63jarige Duitse vrouw, met haar 31jarige dochter en haar 11jarige kleindochter, ze spreken alle drie Engels. Alexander een 60jarige Duitser die met zijn fiets de hele dag op uitstap is en die ook goed Engels spreekt vervolmaakte het gezelschap. Het werd een gezellige avond, iedereen had wat versnaperingen bij en Ludo en Alexander hadden wijn meegebracht.

Vandaag heeft Ludo en Guy de ijskast van de 63jarige Duitse vrouw terug aan het praten gekregen. Ze rijdt met een 30jarige Volkswagen camper die zijn ouderdomstrekjes begint te krijgen. Deze avond zijn we bij haar uitgenodigd om iets komen te drinken, ik ga mijn best doen om het mondje Engels dat ik al kan te oefenen.

’s Avonds rond 22uur zoekt iedereen terug zijn camper op na een goedgevulde dag.

SPANJE: Ontmoeting landgenoot

Hoe dichter we bij Rincon de la Victoria aan de Costa del Sol komen hoe zonniger het wordt, geen druppel regen, 20°.

De folder die we in het reisbureau ophalen bevestigd onze gedachten, ‘in de Costa del Sol  schijnt de zon iedere dag’  staat er in te lezen.

In Rincon de la Victoria komen we onze belofte van het najaar 2014 na en brengen een bezoek aan Daan en Christine uit Brugge die hier vorig jaar na ons vertrek een huisje hebben gekocht.

De woning, in een urbanisatie van een 13 tal woningen gelegen, ligt  een 500 meter van de zee op een heuvel, ze is geen 10 jaar oud. Van in elke kamer zien ze de zee, er is een gemeenschappelijke zwemdok en tuin, voor de ganse buitenonderhoud betalen ze 89euro per maand.

Een prachtige woning met 3 slaapkamers 2 badkamers en veel terras ook op het dak, alles met zicht op zee.

Daan en Christine die hier gans de winter blijven en in de zomer terug naar België komen want dan logeert de familie in hun Spaanse woning kennen het winterweer hier nu zoal een beetje.

Volgens hen regent het hier of wel een kwartier gietende regen, dan gooien ze het er met bakken uit en nadien schijnt de zon terug, of te wel ziet ge alle kwartier één druppel en dat is alles.

We geloven het en denken aan de zin op de folder geen dag zonder zon in de Costa del Sol.

Eens op de grote camperplaats die bijna volzet is aangekomen ontmoeten we een landgenoot van 59 jaar die zich spontaan kwam voorstellen en ons wegwijs maakte waar de voorzieningen waren voor water en afval.

De man Guy Celis is basgitarist van beroep en heeft met Paul Michiels, Jan Leyers en nog veel andere gekende artiesten in België opgetreden, hij kent ze allemaal.

Intussen zijn we 17 januari en genieten van het ons niet in de steek latend zonnetje in Rinçon de la Victoria.

Alle dagen doen we een fikse wandeling van minstens 5 km en zoeken  rond 11 – 12uur een terrasje op waar we kunnen internetten, daar ontmoeten we telkens Guy met zijn hondje Luna en slaan een babbeltje, er wordt veel over al wat met muziek, acteurs, schrijvers en allerlei  gepraat. Guy  is een zeer interessante persoon om mee te babbelen, de gesprekken volgen elkaar op, we geraken niet uitgepraat en wanneer we op de klok kijken is het meestal al 15uur, de tijd vliegt en we hebben nog niet aan honger gedacht.

De dagen vliegen voorbij, in de late namiddag doen we nog een fikse wandeling en het is meestal bijna 21uur voor we terug aan onze mobilhome zijn, dan nog 3 spellekes Rumikub spelen en tussen 22 à 23uur doen we het licht uit en genieten van een rustige nacht.

SPANJE: CALA DEL MORAL

Woensdag 13 januari CALA DEL MORAL en  RINCON DE LA VICTORIA

Geslapen op de kleine parking aan het strand waar ook een strandrestaurant staat, er staan hier nog 4 andere mobilhomes, er staat geen verbodsteken maar eigenlijk mogen er geen mobilhomes staan. We wagen het voor een nachtje en rijden vandaag naar de grote mobilhome parking  op 100 meters van het strand waar je wel mag staan. Deze parking heeft Christine ons getoond.

We werden er direct goed ontvangen.  Eens op de grote camperplaats die bijna volzet is aangekomen ontmoeten we een landgenoot van 59 jaar die zich spontaan kwam voorstellen en ons wegwijs maakte waar de voorzieningen waren voor water en afval.

De man Guy Celis is basgitarist van beroep en heeft met Paul Michiels, Jan Leyers en nog veel andere gekende artiesten in België opgetreden, hij kent ze allemaal.

Vandaag is het hier markt en volgens  Guy is alles er heel goedkoop. Ik koop 2 schortjes voor de keuken uit badhanddoekstof vervaardigd aan 3.50 euro per stuk.  2 Kilo bananen en 2 kilo mandarine die te samen 2.50 euro kosten.

In RINCON DE LA VICTORIA is het goed wandelen langs het aangelegde voetpad aan de kust en dat doen we. Er staan speeltuigen voor kinderen enkele zijn hier aan het spelen, het is woensdag en in de namiddag geen school. Voor de volwassenen zijn er

fitnesstoestellen geplaats op een plateau tussen de rotsen aan zee, waar zowel de jeugd als de gepensioneerde naartoe komen. Ik tracht de oefeningen na te doen en zwier een 50 tal keren eerst met één been, daarna met het ander over en weer van links naar rechts, het lijkt heel eenvoudig, het is goed weer en ik geniet van deze fitnessruimte in open lucht voor mij alleen.
De dag nadien ben ik stijf in mijn lies en mijn les is geleerd.

's Middags een tapa gaan eten met een glas bier en een Manzanilla thee de rekening was 3.50 euro.

s’Avonds eten we thuis en nadien gaat Ludo naar de coiffeur, ik ben benieuwd wat het resultaat zal zijn.

Deze avond gaan we voetbal kijken in een plaatselijk cafeetje.

SPANJE: RINCON DE LA VICTORIA

 CALA DEL MORAL en RINCON DE LA VICTORIA  aan de Costa del Sol op 15 km van Malaga in Spanje

In Rincon de la Victoria komen we onze belofte van het najaar 2014 na en brengen een bezoek aan Daan en Christine uit Brugge die hier vorig jaar na ons vertrek een huisje hebben gekocht.

We werden er vriendelijk  ontvangen en hebben hun internet paswoord gekregen zodat we altijd ook indien ze niet thuis zijn aan het huis internet kunnen ontvangen.  Ze boden ons ook aan om onze watertank bij te vullen, onze WC te ledigen, onze GSM op te laden, maar alles was juist gedaan zodat we het niet nodig hadden maar we vonden het wel vriendelijk van hen dat ze het voorstelde.

De woning is zeer mooi en gezellig. Ze heeft 3 slaapkamers 2 badkamers en veel terras ook op het dak, alles met zicht op zee.

Daan en Christine verblijven hier gans de winter. Tijdens de zomer komen ze terug naar België want dan logeert de familie in hun Spaanse woning.

Volgens hen regent het hier of wel een kwartier gietende regen, dan gooien ze het er met bakken uit en nadien schijnt de zon terug, of te wel ziet ge alle kwartier één druppel en dat is alles.

We geloven het en denken aan de zin op de folder die we op de toeristische dienst meekregen:  

“Geen dag zonder zon aan de Costa del Sol”.