SPANJE: BENAGALBON

 Rincon 30 januari 2016
We hebben al dikwijls tegen elkaar gezegd. We staan hier aan de kust, het is winter en toch zien we de gemeentes om de haverklap hun sproei installaties openzetten. Waar maar iets of wat  beplanting staat wordt er gesproeid.

We liggen juist in bed, het is rond 22.00 uur en de hemelsluizen gaan open, met alles er op en er aan, regen, donder, bliksem, tot na 24.00 uur is het klank en lichtspel boven onze mobilhome.

Wanneer we ’s morgens wakker worden is alles voorbij. De zon verwelkomt ons en ze is weer heer en meester van het luchtruim, zelf de wind laat zich niet voelen. Het wordt een hele aangename dag, onze pul laten we in de mobilhome.

In het toeristenbureau hebben we gisteren een folder gekregen over “FIESTAS DE BENAGALBON”. Het jaarlijks terugkomende feest van de patroonheilige van de parochie BENAGALBON, dit feest duurt vier dagen en begint alle dagen om 10 uur ’s morgens en duurt tot na middernacht. Alle dagen is er een ander programma. We zijn nieuwsgierig en rijden er tegen 10 uur naartoe.

Benagalbon is gelegen in de bergen op  5 km van Rinçon, het is zeer mooi dorp, nog niet door de toeristen gekend.

Alle voorgevels en terrassen staan vol bloemen, niet te geloven hoe deze mensen hun huizen mooi maken, zelfs de brievenbussen krijgen een bloempot op hun hoofd.

’s Morgens om 10 uur om de opening van het feest aan te kondigen trekt de fanfare door alle straten van het dorpje. De inwoners komen buiten gekleed of nog in hun peignoir op hun terras een kijkje nemen. Sommige oudere koppels beginnen spontaan op hun terrasje te dansen op de muziek, de fanfare houdt halt en spelen hun muziekstuk verder uit. Nadien wordt er door iedereen in de handen geklapt en zo gaan ze weer verder van terras tot terras.

De kermisattracties tijdens deze feesten zijn een beetje anders dan bij ons.

Zo zijn er de plastieken buisvormige stieren waar ge wel met tien jongeren achter elkaar kunt op zitten. De buis beweegt naar links en rechts naar boven en onder tot er enkele  afvallen, dan beweegt  de stier bijna niet meer, als alle jongeren  er terug opzitten beginnen de stierbewegingen weer op nieuw, tot groot jolijt van de jeugd.

Er is ook een grote zwier in de vorm van een boot waar jongeren zich op de golven van de zee wanen.

Rond 12 uur zijn er in de grote tent, van meer dan 100 zitplaatsen, Flamenco optredens, elke generatie komt aan bod.

Eerst de allerkleinste, ik schat van 5 tot 7 jaar, nadien deze  tot  11 jaar en dan tot een jaar of 18 schat ik.

Heel mooi  zijn deze kinderen uitgedorst met hun Flamenco kleren, strikken in hun haar, rode lipjes en een  klein hakje onder hun schoenen.

De zaal zit vol toeschouwers en er staan nog vele recht.

Na iets gegeten te hebben rijden we weer nog nagenietend terug naar Rinçon.