PORTUGAL: TOMAR, NAZARE en dan terug naar ons vaderland

TOMAR voor ons jaarlijks de ‘place to be’ waar altijd wel iets te doen is.

waar het ook genieten is van niets te doen.

In TOMAR zien we uithangborden over een algemene staking.

In Portugal is het minimum loon in 2017 maar 557euro bruto per maand. 

Begrijpen wie begrijpen kan, want.

Een auto is een stuk duurder dan in België. Naft, diezel, stookolie is duurder dan bij ons.

Elektrische toestellen hebben dezelfde prijs of zijn soms iets duurder dan bij ons.  

Alleen:  groenten, fruit, een café of restaurant bezoek  is er goedkoper  dan in België. 

De regering zegt dat ze het minimum loon niet kunnen verhogen omdat deze toename zou leiden tot werkloosheid. 

Volgens een linkse partij laat de werkgelegenheidsgegevens het tegenovergestelde zien: er was een stijging van 5% van het minimum loon in 2016 en er werden terzelfdertijd 86.000 nieuwe banen gecreëerd en het aantal werklozen werd met 70.000 verminderd. Het toeval wil dat de 5% verhoging ook gelijktijdig was met een stijging van de uitvoer van 6,6%.

Niets van dit alles is bijzonder verrassend en zou zelfs normaal zijn als het niet aanstootgevend zou zijn, 557 euro per maand is niet veel, het is te weinig. Portugal heeft een ernstig probleem van armoede.
De armoede is een verschijnsel met vele dimensies, het is een feit dat het in de eerste plaats voorkomt uit de ongelijkheid van de inkomensverdeling.

Portugal is een van de landen met de hoogste ongelijke beloning in Europa: managers hebben een salaris van een miljoen dollar, vergelijkbaar met dat van rijkere landen, maar werknemers verdienen lonen die hen veroordelen tot ellende. Het is deze onaanvaardbare ongelijkheid, die gebaseerd is op de devaluatie van de arbeid, wat betekent dat ze  nog steeds een armoederisicopercentage van ongeveer 10% hebben. Dat wil zeggen, één op de tien werknemers, zelfs als ze een baan hebben, verdient een salaris zo laag dat ze niet van de armoedegrens kunnen komen. Als dit geen overtreding is, wat dan? Aldus José Joeiro, leider van het linkse blok en socioloog.

Voor we op 12 december  terug naar ons vaderland keren brengen nog een tweedaags bezoek aan NAZARE, een typisch vissersdorp met uitstekende visrestaurants. 

een dorp waar de vissersvrouwen vroeger 7 rokken boven elkaar droegen en de meeste oudere vissersvrouwen nog steeds deze rokjes dragen. 

In deze ajulejos is de geschiedenis vastgelegd zoals wij het in de jaren zeventig nog hebben mogen beleven

En dan is het tijd om Kerst en Nieuwjaar in België met familie en vrienden te gaan vieren.

Wanneer we op 4 januari iedereen het beste voor het nieuwe jaar hebben toegewenst keren we terug naar Portugal.

.

PORTUGAL: VILA NOVA DE SERVEIRO

We verblijven enkele dagen in VILA NOVA DE CERVEIRO, gelegen aan de Minho rivier die de grens met Spanje vormt en waar we vorig jaar ook enkele dagen verbleven hebben. De foto’s die ik genomen heb van dit kunstenaars dorp kun je op datum 3-11-2016 terugvinden.

Wanneer er weersveranderingen in de lucht hangen rijden we verder in zuidelijke richting.
Als we de volgende dag op de camping van AGUADA DE BAIXO wakker worden regent het en dat is voor de hele dag voorzien.We zetten onze reis verder.
In een plaatselijk café waar we even halt houden worden we begroet door de aanwezigen met “Bom dia” op een opgewekte toon bij deze regendag. “Quero mais chuva” (ik wil meer regen) zegt een man. Dat is een zin die wij bij regenweer in België nooit gebruiken. De vrolijkheid is van hun gezicht te lezen.Gelijk hebben ze want de laatste jaren valt er minder regen. In de krant las ik deze week, dat het een goed idee zou zijn van de kurkeiken van het zuiden waar ze lijden onder te weinig regenwater, naar het noorden te verplaatsen.
Voor één dag mag het voor ons, sinds we Spanje zijn binnengekomen hebben we nog geen regen gezien.
Wij voelen met ze mee en stappen in onze camper en genieten van deze rit in de bergen.
We volgen de kleine wegen langs LORVAO, CONDEIXA en TORRES DE MONDEGA, 
Ons tempo is traag in deze haarspelbochten want achter iedere hoek kan een wild zwijn of ander dier te voorschijn komen en de afgronden zijn diep.

Het blijft maar regenen en we besluiten van maar ineens verder te rijden en zo komen we een week vroeger dan gepland in TOMAR, onze eindbestemming voor dit verlof aan, voor we terug huiswaarts keren.

SPANJE: NOYA onze laatste Spaanse verblijfplaats voor de Portugese grens

Van NAVIA naar NOYA 

Via internet lezen we in de Gazet van Antwerpen, dat er deze morgen in België zo’n 400km file was.Ik ben een beetje verlegen dat wij hier zoveel plaats hebben op de autostrade.
We rijden bijna helemaal alleen, zalig.
Geen enkele auto heeft problemen om een andere voorbij te steken, plaats genoeg, wij hebben al 100 km gereden zonder één keer van snelheid te moeten veranderen het is hier cruise controle instellen op de gewenste snelheid en rijden maar.

Noya, een oud stadje, in een baai gelegen met een schattig gotisch kerkje San Martiño, uit de 15de  eeuw.

We verblijven er 4 dagen en hebben vanuit onze staanplaats zicht op de baai, een inham van de zee, die voor het grootste gedeelte door hoge heuvels is omringd.

We zien  rechts en links van ons een wandel boulevard die de plaatselijke bevolking dagelijks gebruikt om hun conditie te trainen door over en weer te wandelen aan een hoog tempo of te joggen.

Wat ons van NOYA vooral zal bijblijven is de spontane vriendelijkheid van de café bazinnen, eentje begon onmiddellijk uit te leggen wat er aan deze Noord-west kust allemaal te zien is. 

Ze neemt haar smartphone en wijst op google maps aan waar deze interessante plaatsen te vinden zijn, hoe we er naartoe moeten rijden, hoeveel bruggen we over moeten herhaalt ze wel vier keer. Nadat ze verschillende plaatsen heeft aangewezen schrijft ze het netjes voor ons op. MUROS - LOUROS - LIRA - EZARO (cascade) - CARNOTA - HORREO - CARNOTA - CEE - FINISTERRE - MUXIA - CAMARINAS.
Een ander café bazin die vloeiend Frans spreekt, begon spontaan een hele uitleg te doen.
We worden in Noya nog goed bediend ook, bij al wat we drinken, geven ze een gul gevuld bordje met tapa’s, zoals; choros of een kleine belegde sandwich of 2 stukjes cake per persoon of een schoteltje met een warme aardappel een beetje groene kool en kleine stukjes vlees.
Ook kunnen we hier dagelijkst genieten van vers geperst fruitsap. In het warenhuis Mercadona op 2 minuten van onze camperplaats gelegen zien we aan de fruitafdeling een automatische fruitperser staan met daarnaast lege plastieke flessen van 1 liter en ½ liter die je zelf kan vullen door een fles onder de automaat te plaatsen, en op een top te drukken zodat de appelsienen beginnen te rollen en het geperst sap in onze fles komt. Heerlijk alle dagen vers fruitsap.