Tot nu toe hebben we dit voorjaar, op een halve dag regen na (in NARDO), al alle dagen volle zon gehad,
Te SCALEA in het zuiden gelegen aan de kust en in het noorden beschermd door twee bergen, met bergtoppen van 1.987 en 2.248 meter hoog is de noorderwind bijna niet voelbaar, tussen 18 en 35 km per uur. We kunnen eindelijk onze jeans vervangen door zomerkleding en buiten eten in echt zomerweer.
We klimmen naar het fotogenieke oude stadsgedeelte op een 75 meter hoge heuvel gelegen die we met trappen kunnen bereiken en elke straat in die stad bestaat uit trappen, zo hebben de woningen meestal ook nog eens trappen, altijd mooi om te fotograferen. Na bijna een halve dag niets dan trappen gedaan te hebben beginnen mijn dijbeenspieren aan de voorkant van mijn been, door het steeds optrekken van mijn been te protesteren met als gevolg dat deze dijbeenspieren twee dagen stijf zijn geweest. Mijn moeder zou zeggen "te is nooit goed, alleen in het woordje tevreden".
Nu begrijpen we hoe SCALEA (wat trappen – ladder in het Italiaans betekent) aan haar naam is gekomen. We vragen ons af welke postbode hier van dienst is en zijn werk graag doet, misschien is het een heel atletische jonge man die niets liever doet om in conditie te blijven.
Deze stille oude stad op de heuvel, kijkt neer op de vrij
grote toeristische accommodatie aan de kust met ruime keuze aan moderne hotels,
campings, restaurants, bars en een uitgestrekt strand met een heldere kust om
te zwemmen of te duiken.
De kustlijn is langs de linkerkant zanderig en gaat langs de rechterkant over in een grillig en rotsachtig karakter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten